Pružiti lečenje u zajednici i obrazovati stanovništvo
Treba obezbediti službe mentalnog zdravlja u zajednici, umesto u psihijatrijskim bolnicama i institucijama. Zaštita mentalnog zdravlja u zajednici dovodi do boljeg ishoda lečenja i boljeg kvaliteta života za osobe sa hroničnim mentalnim poremećajima. Lečenje pacijenata u zajednici umesto u psihijatrijskim bolnicama je jeftinije, omogućuje poštovanje ljudskih prava, ograničava stigmu zbog lečenja i vodi ka pravovremenom lečenju.

Velike psihijatrijske bolnice azilarnog tipa treba zameniti službama za zaštitu mentalnog zdravlja u zajednici. Da bi se to omogućilo, zaštitu treba omogućiti otvaranjem psihijatrijskih odeljenja u opštim bolnicama i kućnoj nezi, kako bi se zadovoljile sve potrebe mentalno obolelih osoba. Ovakav prelaz na zaštitu u zajednici zahteva da se na nivou lokalne zajednice angažuju zdravstveni radnici i službe za rehabilitaciju, kao i da se obezbedi pomoć u kriznim situacijama, zaštite kuće i zaposlenje osoba sa mentalnim poremećajima.

Obrazovati stanovništvo

U svim zemljama treba pokrenuti kampanje za obrazovanje građana i širenje svesti o značaju mentalnog zdravlja. Glavni cilj je da se smanje prepreke u lečenju i zaštiti tako što će se proširiti svest ljudi o učestalosti mentalnih poremećaja, mogućnostima lečenja, procesu oporavka i ljudskim pravima obolelih osoba.
Treba širiti informacije o dostupnosti lečenja i koristi od lečenja, tako da se promene reakcije opšte populacije, zdravstvenih stručnjaka, medija, zakonodavaca i političara i da one budu zasnovane na dostupnom znanju. Osvešćivanje javnosti može smanjiti stigmu i diskriminaciju, povećati korišćenje službi mentalnog zdravlja, i promeniti dominantan stav o tome da su mentalno i telesno zdravlje dva odvojena, različita entiteta.


Uključiti zajednicu, porodice i korisnike

U proces planiranja i razvoja politike, programa i službi mentalnog zdravlja treba uključiti zajednice, porodice i korisnike. To pomaže da se službe prilagode potrebama ljudi uzimajući u obzir njihov uzrast, pol, kulturu i socijalne uslove. Osobe sa mentalnim poremećajima i njihove porodice će onda lakše koristiti takve službe.
Uloga zajednice sastoji se od pružanja samopomoći i uzajamne pomoći, lobiranja za izvođenje promena u zaštiti mentalnog zdravlja i obezbeđivanje sredstava, izvođenja edukativnih aktivnosti, učestvovanja u praćenju i proceni efekata zaštite i zastupanja u promenama stavova prema mentalnim poremećajima i redukovanju stigme.
Grupe korisnika su se pokazale kao snažna, glasna i aktivna snaga promene. Danas postoje mnoga udruženja korisnika koja su uključena u proces zaštite mentalnog zdravlja. Učestvovanje korisnika u organizovanju službi, proceni standarda lečenja kao i u razvoju i primeni politike i Zakona o mentalnom zdravlju, pomaže da se poveća odgovornost stručnjaka.
Porodice su često primarne u obezbeđivanju zaštite. Neophodno je pomoći porodicama da razumeju bolest, steknu veštine zaštite i podrške, ohrabre redovno uzimanje lekova i prepoznaju rane znake recidiva, što vodi ka boljem oporavku i smanjenju invalidnosti.
Razmena znanja između zdravstvenih stručnjaka, porodica i korisnika je vitalna za razvoj poverenja i stvaranje efikasnog terapijskog odnosa. Takva razmjena pomaže porodicama koje neguju pacijente, omogućujući im da se „pokrenu od pasivne brige ka aktivnoj zaštiti”.